''Στην πραγματικότητα, δεν μπορώ να πω πολλά. Ξεκίνησα την επαγγελματική μου ζωή το 1962 ως ελεύθερος επαγγελματίας, αφού έκανα μερικούς μήνες ως μαθητευόμενος σε ένα εργαστήριο στο Παρίσι προσπαθώντας να επιστρέψω στον χώρο εργασίας μετά από τριάντα έξι μήνες στρατιωτικής θητείας. Γύρισα πολύ γρήγορα στην Τουλούζη, καθώς δεν απόλαυσα τη ζωή στο Παρίσι για διάφορους λόγους: το άγχος, η επιπολαιότητα των σχέσεων με τους ανθρώπους, η μεταφορά, τελικά ένα σωρό πράγματα που με έκαναν να βρω την πόλη μου τη Τουλούζη με χαρά. Δούλεψα σκληρά τόσο με αρχιτέκτονες όσο και με διακοσμητές σε σπίτια πλούσιων ιδιοκτητών επιχειρήσεων.
Το 1965, κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού με έναν σημαντικό διανομέα υλικού φωτισμού, ήρθα σε επαφή με την εταιρεία Raak. Ο διευθυντής αυτής της εταιρείας είχε πει ότι αν είχαμε (ήμασταν και δύο αρχιτέκτονες) κάποιο έργο σε αυτόν τον τομέα, θα ήταν πολύ χαρούμενος να συνεργαζόμασταν, εφόσον αυτό ερχόταν στο πνεύμα της εταιρείας του.
Κατά τη διάρκεια 2, 3 ετών αυτό μεγάλωσε μέσα μου και άρχισα να σχεδιάζω κάποια έργα. Ήμουν ανήσυχος όταν τα έστειλα, ως νεαρός άνω των τριάντα ετών, στον κ. Λόκχορν, στέλεχος της εταιρείας, ο οποίος με έκπληξή μου δέχτηκε ένα. Στη συνέχεια, άρχισα να σχεδιάζω διάφορα αντικείμενα, ένα από τα οποία ήταν το "Here comes the sun", το οποίο δημιουργήθηκε σε δύο διαμέτρους, καθώς και άλλα τρία μοντέλα. Πέντε από τα αντικείμενά μου έγιναν δεκτά. Μετά από αυτό, η δουλειά μου ως αρχιτέκτονας πήρε εντελώς τον χρόνο που είχα στη διάθεσή μου και δεν είχα πλέον την ελευθερία του πνεύματος να δημιουργήσω σε αυτόν τον τομέα του σχεδιασμού.
Στη συνέχεια, πολύ καιρό αργότερα, όταν βγήκα στη σύνταξη, είχα κατευθύνει τη ζωή μου σε άλλες δραστηριότητες, με ξύπνησε βάναυσα ένα τηλεφώνημα του Frédéric Winkler, ο οποίος ενδιαφέρθηκε για το τι επρόκειτο να γίνει το "Here comes the sun" και όλα ξαφνικά ξεκίνησε ξανά η καριέρα μου ως δημιουργός φωτιστικών αντικειμένων. Για την πολύ καλή μου τύχη.