Γεννημένος στη Μπολόνια το 1933, ο Giancarlo Mattioli ήταν Ιταλός σχεδιαστής, αρχιτέκτονας, πολεοδόμος, ζωγράφος πορτρέτου και διανοούμενος, ο οποίος είχε μεγάλη επιτυχία στις δεκαετίες του 1950 και του 1960. Αποφοίτησε στην αρχιτεκτονική στη Φλωρεντία και το 1961 ίδρυσε το Urban Architects Group «Città Nuova» μαζί με τους Pierluigi Cervellati, Umberto Maccaferri, Franco Morelli, Gianpaolo Mazzucato και Mario Zaffagnini. Το 1965, με το Urban Architects Group "Città Nuova", συμμετείχε στον διαγωνισμό "Studio Artemide Domus di Milano", με τον οποίο οι Artemide και Editrice Domus σκόπευαν να ανακαλύψουν νέους τρόπους να δημιουργήσουν φωτιστικά ως αντικείμενα φωτισμού. Το έργο που υποβλήθηκε ήταν ένα φωτιστικό εμπνευσμένο από το σχήμα της μέδουσας, στην οποία ο Mattioli και το τεχνικό τμήμα της Artemide εργάστηκαν για να αποκτήσουν ένα υποτονικό περιβαλλοντικό φως, στοχεύοντας στην απόκρυψη του λαμπτήρα. Το έργο πέτυχε και το φωτιστικό κατασκευάστηκε το 1967 με το όνομα Nesso. Έγινε γρήγορα ένα εμβληματικό φωτιστικό εκείνης της περιόδου, όπως αποδεικνύεται από το γεγονός ότι εξακολουθεί να αποτελεί μέρος της μόνιμης συλλογής του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης (MOMA) στη Νέα Υόρκη. Ένας σχεδιαστής σύγχρονων κλασικών, ο Mattioli δεν απέφυγε ποτέ να σκέφτεται έξω από το κουτί: ένας διανοούμενος με πραγματικό πολιτικό πάθος, ήταν επίσης ο τεχνικός συγγραφέας των ιστορικών αστικών σχεδίων του Δήμου της Μπολόνια στα τέλη του 1960. Προσλήφθηκε από τον τότε σύμβουλο Giuseppe Campos Venuti, και εκεί παρέμεινε αδιάλειπτα, ως υπάλληλος και ανώτερος διευθυντής των τεχνικών γραφείων, μέχρι το 1999. Πέθανε το 2018 σε ηλικία 85 ετών.